चौतारी! चौतारी!! चौतारी!!!

लागेछ मोहनी चाल मैले पाइन
छुटाइदेऊ मोहनी म कति रोइरनी

एऽऽऽ जैले म आउँछु सुतेकै देख्छु सुनमाया के भयो तिमीलाई
... ...

यता मास्टर्नी नानी पनि कम हुनहुन्न। कम्मर मर्काई मर्काई नाच्दै हुनुहुन्छ।

निर्णय आफ्नै, भाग्य आफ्नै, लालमोहर पनि आफ्नै
लेख्दैछौँ जनता मालिक भएको तमसुक अब !

पुरानो निन्द्रा, भर्खरको तन्द्राबाट ज-याक जुरुक अब
उठ्यो! उठ्यो!! उठ्यो!!! मेरो मुलुक अब!

तर मुलुक उठिसक्दा पनि, यता चित्रे भने मैनासितको लामो निन्द्रामै मस्त हुनुहन्छ।

चित्रे:

हाssssss तिमी पारी म भएँ वारी
बिचैमा छ रेसुङाको घारी
सुर्के खोला धुर्के घाँस काटौला साँइली जोवन साटौंला

हाssssss तिम्लाई मलाई छेकने डाँडोलाई
लगे पनि हुँदो हो पैरोले
सुर्के खोला धुर्के घाँस काटौला साँइली जोवन साटौंला


यता नेपेसाईँला भने काँठे भाखामा रमाउँदै हुनुन्छ।

म माया लाऊँदिन, म माया लाऊँदिन
आफू सुखी साईँला दाजू
म दुखी स्वाउँदिन
फूल सारे माया नमारे...

लाहुरे दाइ भने लाहुर जाने रनमा परे जस्तो छ।

View/Share this post only

bhok lagyo

रेडियो सगरमाथा लोक भाका

लोक गित सुन्नुस है त ।

यो रेडियो सगरमाथा को लोक भाका हो ।

गाम्ले हरु कता हराएछन भनेको कोहि देखिदैनन नि के भयो ।

म यैँ छु स्यान्कान्छा। मटरा'ट लडेको ठीक भो ? यसो सिकारी-लहरो मिसाएर ओखति-पुवा बनाएर खाउ त। हड्डी सड्डी फुत्केका भा' ठीक ठाममा आम्छ। सड्केको-मड्केको- क्यै भा'को भे नि निको हुन्छ। :-)
यो स्यान्कान्छाले टेपरीकोट घन्काएर चौतारी सारै रमैलो भा'छ। चौतारी छोडेर घर जान नि मुन लाग्दैन। एक्लो मुन्छे, कसैले दाल भात यैँ ल्याइदिए त घर जानु पनि पर्याथेन मुलाई। यसो कहिले कैँ त्यै मील चलाम्न गए भैहाल्छ।

कति मीठो दाल-भात-तर्कारी देखायौ नि कान्छा, मेरा त र्‍यालै चुहे गाँठे। :-)

दादाले फेरि के का गोजीमा हात राखेर गमक्क परेका हुन् त त्यसरी ! भाउजुलाई रउसी खा'छैन भनेर देखाम्न बल गरी गरी "यी मज्जाले उभिन सक्या छु, कहाँ खा'छु र रउसी? " भनेर धाक देखाम्न खोजेका हुन् कि कुन्नि। सँगै उभिने तेस्रो चैँ के पी नेपाल जस्तो छन नि। अलि ठम्याउन सकिन के। :-)

:-)
-भउते

हाम्रा गाम निम्जर्सीको Douglass ठूलो ईस्कुलाँ Julie Bridgham को "सारी लाका सिपाई" भन्ने भीड्ड्यो देखाउदैछन् यै २६ तारिखाँ ।

यता हुँदी धेरै नेपाली विद्यार्थी भा नहुँदा छिमेक दक्खिनका विद्यार्थीहरुको एउटा दान कार्यक्रममा पुगेको थिएँ आज, यसो मौका मिले कटुवाली गरिदिम् कि पनि भनेर ।

दान कार्यक्रम चाहि "आशा" भन्ने फाउन्डेशनको सहयोगार्थ थियो, र थियो डेढ दुई घण्टाको फिल्मी र शास्त्रिय गीत र नृत्यहरु थानिय पर्तिभाहरुको ।

कटुवालीको माहोल र औसर त मिलेन, तर केही चिनेका भारतिय साथीहरुले उचालेर भन्नुपरो तीनवटा शेर सुनाउने समय पाएँ ।

मेरा एउटा पुरानो गजललाई हतार हतार हिन्दीमा अनुवाद गरेर सुनाएँ । ए राता मकै, पत्याए त गाँठे तिनले ।

पछि पो 'यो त अनुवाद हो, ओर्जिनाल त नेपालीमा लेखेको' भन्दा 'हो र ?' पो भन्छन् ।

तीनवटा शेर सुनाउने समय तोकिदिएको, पाँचवटा शेर सुनाउन भ्याएँ । उदघोषिका रिसाईन् कि भन्या खुशि नै रहिछिन् ।

यो गजल पनि सान्कान्छोले नदेखिने टेपरिकाटबाट सुनाको लोकगीतको "छड्के सलाम" कै बारेमा छ भने हुन्छ ।

चौतारीआँ आरअ सुनाम्न मन लागो मेरो पहिलो भन्नुपरो हिन्दीमा अनुवादित छन्द नमिलेको गजल फेरि ।


आज दोस्तो मैं एक काम करके लौटा
उनके बन्द खिडकी को सलाम करके लौटा

कई कई दिन मै चुपके से लौटा हुँ
पर आज सलाम खुलेआम करके लौटा

रास्ते, पेडों, दिबार, चिडीया सबने देखा
अपना ईज्जत खुद निलाम करके लौटा


उनके गलीका एक चक्कर काटके लौटा हुँ
पर लगता है मैं चारों तिरथधाम करके लौटा

लोग कहते है मैने कुछ नही किया
मेरे आँख से देखो, मैं काम तमाम करके लौटा

हिन्दुस्तानी चौतारा'ट ल्याको यो फोटु पनि टाँस्दिएँ

उनके गलीका एक चक्कर काटके लौटा हुँ
पर लगता है मैं चारों तिरथधाम करके लौटा

नेपे दाजु,
हिन्दिमा यो शेर त अति नै गजबको सुनियो!
यसको नेपाली भर्सन पनि टास्नोस न है!

हिन्दि भाषाको तपाईँको गजल हेरेर मलाई गुलाम अलिको एउटा गजल याद आयो र तुरन्त सुनेँ र तल लेख्दै छु!

थोडि सि पि शराब थोडि ऊछाल दि
कुछ इस तरहसे हमने जवानी निकाल दि

हमने सिया है ईश्कमे होठोँको इस तरह
जिसने भि दि जहाँमे हमारि मिसाल दि

अब डर नहिँ किसिका जमानेमे दोस्तोँ
हमने तो दुश्मनी भि मुहब्बतमे ढाल दि

मै चुर हुँ नशेमे मुझे कुछ खबर नहिँ
मुझपे निगाह ए’ शोख कब तुमने डाल दि

युँ मुझको था तुम्हारे हि आनेका इन्तजार
गुमनाम मैने मौत भि रस्तेमे टाल दि

थोडि सि पि शराब थोडि ऊछाल दि
कुछ इस तरहसे हमने जवानी निकाल

राइझुमा झुमा क्यामस
क्याकी छ ओ राइझुमा

चोलीमात्रै आँशुले रुझाउन्या
कोही छैन जिवनको साथी हृदय बुझाउन्या

राइझुमा झुमा क्यामस
क्याकी छ ओ राइझुमा
... ...

यसपालि त टिपेँ कि। मिल्यो बिर्खे भाइ? मास्ट्रनी नानी, अर्थ पनि बुझाम् त यसको।
राइझुमा, झुमा क्यामस
क्याकी छ व राइझुमा
---

राइझुमा, झुमा क्यामस
क्याकी छ व राइझुमा

हऽऽ झल्का लगाई चोलीमात्रै आँशुले रुझाउन्या
कोही छैन जिवनको साथी हृदय बुझाउन्या

राइझुमा, झुमा क्यामस
क्याकी छ व राइझुमा

हऽऽ फुलफूली पैरनु भइन माथी हिमालैमा
हात पुछी दाग बसी र राता रुमालैमा

राइझुमा, झुमा क्यामस
क्याकी छ व राइझुमा

हऽऽ तराईका ४ कोषे झाडी न्याउली बास लागे
दुखेको बिरही दिल पैलै हास लागी

राइझुमा, झुमा क्यामस
क्याकी छ व राइझुमा

हऽऽ हातमा कनमा सुन मोटेलाई सुहाउन्या
क्यान आउँछ पापी जोवन मनमात्रै रुवाउन्या

राइझुमा, झुमा क्यामस
क्याकी छ व राइझुमा

... ...

लौ गाम्ले हरु त आउन नै छोडेछन नि के भयो ।

हाम्रा दौतरि हरु लाइ पनि लोकतन्त्र ले समात्यो जस्तो छ नि । कि पुलिस ले समात्यो ।

हाम्रो यो चौपरि मा पनि ३०० पटक बसेर कुरा गरि सकिएछ। चौपारि बनाउने बेला पनि भयो । कस्ले बनाउने हो गाम्ले हरु । पहिले त कस्ले हो म बनाउछु भनेर भन्दै थियो । जस्ले बनाए पनि छिटो बनाउनु पर्यो । नत्र म सुरसार गर्छु। गर्छु भन्ने लाइ गर्नु दिनु पर्यो नि त । होइन र ।

ल ल चौतारि को अन्त्य म मलाइ मन परेको सनो टुक्रा है त.
------------------------------------------------------------------------

टाइटानिक जहाज पानीभित्र विस्तारै डुबेको भयानक फिल्म हेर्‍यौँ । मलाई सम्झना छ, एक जना मानिस सबैले उसलाई मानिरहेका छन् भन्ने भ्रममा बसेको छ । खानपिन र सङ्गीत गररिहेकै छ । देख्या, भरे ऊ मात्रै हुन्छ त्यहाँ । देश डुब्दैन । यो टाइटानिक होइन । निरङ्कुश मध्ययुगीन सत्ता टाइटानिक हो । त्यो डुब्दैछ ।

शारदा साहित्यिक पत्रिकाको राणाकालीन कुनै सम्पादकीयमा जुद्धशमशेरले टुँडिखेल खरीको रूखबाट दिएको भाषण छापिएको छ । 'स्पिच' को अन्त्यमा जुद्ध भन्छन्, "अब सकियो । घर जाओ है !" जनता सुरुक्क घर जान्छन् । त्यो जुद्धचेतनाले बोल्ने दिन गए । नेपाली जनता घर जाने कि सडक जाने वा जङ्गल जाने अब आपै“म् निर्णय गर्छन् ।

-अभि सुबेदि, नेपाल

उनके गलीका एक चक्कर काटके लौटा हुँ
पर लगता है मैं चारों तिरथधाम करके लौटा

:-))))))))))

lau gaamle haru arko chaupari banaune time bhayo

[IMG]http://sajha.com/uploads/ACF1A99.jpg[/IMG]

स्यान्कान्छा (खोइ दाइ हो कि भाइ हो, जे भे' नि चौतारीको चलन अनुसार नचिने सम्म तिमी नै भनेँ है त ), चिटीक्क पारेर, हतार नअरिकन, बनाइदेउ न त नयाँ चौतारी। समय भा' देखि यसो माथितिर गाम्लेहरुले के के बास्याछन्, सानोतिनो रिसर्च नै अरेर, जस्तो भुन्याछन त्यस्तै बनाइदिए नि हुन्छ। अब हाम्रा गाम का दर्जीदाइले नयाँ कपडा सिलाम्दा बिग्रयो भने " यो त नयाँ फेशन हो सानु-मुख्या " भन्नुहुन्थ्यो के रे। त्यसैले नयाँ नयाँ अस्टाइलको बनाए नि भो, कति एउटै अस्टाइल हेरि राख्नु र। :-) तल माथि परो भने नयाँ अस्टाइल मानम्ला के रे नि त। :P

बिर्खे र भौते,

ओर्जिनाल नेपाली गजल यसै साझामा छ कतै, कि त कान्तिपुर फन्टमा, कि त jpg फर्म्याटमा, unicode मा पनि हुनसक्छ । खोजेको, मरिगए फेला परेन । तर यो शाब्दिक अनुवाद भने हुन्छ । ठ्याक्कै माथिको जस्तो छ, अन्तिम शेर बाहेक ।

नेपेदाजी, मलाई नि यो गजलको नेपालीमा हेर्न मुन लागिराख्याछ। हिन्दीमा त मलाई गाली गरेको पनि मुन पर्छ के। आफ्नो भाषा चैँ खै के हो के हो, आगन टेढो भा' हो कि। के मिल्दैन के मिल्दैन। यो गजल को नेपाली हेर्न पाए अलिक हौसला मिल्थ्यो होला। :०)

मेरो एउजना साथीले " दौरा सुरवाल ला'को मुन्छे देखे'सि सज्जनै भे' पनि घुस्याहा घुस्याहा लाउँछ" भन्थो। त्यस्तै मलाई त यो नेपाली भाषा बोलेको सुन्यो भुने जो पनि नेता नेता जस्तो लाउनि, नेपालीमा कविता लेख्यो भने खालि भाषन अर्‍या अर्‍या जस्तो लाउनि। :-)

फेरि अउँरेजीमा त जे भने नि हुनि रे'छ। उता कता हो केटा-केटीहरु मार्निको झगडा गर्‍याछन्, मुख छोडेर। नेपालीमा त्यै कुरो अर्नि हो भने सानले पुच्छर बटार्छन। यो भाषा भुन्नि चिज नि अनौठो रे'छ।