म तिम्रो मुटु बोकेर हिड्दै छु

(बास्तबमा आफ्नै मुटु भित्र !)

जहां म जान्छु, तिमी पनि गएकै हुन्छौ

त्यसैले कहिलै एक्लो हुन्न

र जे मबाट हुन्छ –

प्रिय त्यो तिमीले गराई रहेका हुन्छौ !

म किन डराऊं भाग्य सित ?

किनकी तिमी नै मेरो भाग्य हौ

म किन चाहुं अर्को संसार ?

जबकी तिमी नै मेरो सुन्दर संसार हौ !

 

जूनका जे जति अर्थ छन्

घामले गाएका जति किरण छन्

प्रिय ति तिमी हौ !

जराहरुका जरामा,

पालुवाका पालुवाहरुमा,

आकाशहरुका आकाशमा

आत्माले चाहेको भन्दा पनि माथी

मनले लुकाउन सक्ने भन्दा पनि धेरै –

चुलिदै गरेको जिन्दगीको रुखलाई ठांउ दिन

ताराहरु बिचमा दूरी छन्

कसैलाई थाहा नभएको यथार्थ भन्दैछु यो-

म आफ्नो मुटु भित्र

प्रिय तिम्रो मुटु बोकेर हिड्दै छु !

Translated from EE Cummings' "I carry your heart with me".

Translate one for me the one you liked.

धन्यवाद शीरीष गुरु उतकृष्ट धागोको लागि र अनुवादको लागि!

नेपे दाई,  यो गजलले मुटु छोयो!

खास यसले-

अरु के चाहियो 'नेपे' तँलाई रात काट्न?

हेर्ने एउटा चन्द्रमा, गन्न लाख तारा हुनु!

गजब!

कृष्ण धाराबासीको अन्तरवार्ता रमाइलो रहेछ। तर मलाई प्रश्नहरु अलि कस्तो कस्तो लाग्यो!  अन्तरवार्तामा उनले "जति लेखे पनि लेख्न भनी थालिएको विषयको अलिखितताले गर्दा लेखिन्छ" चाहिँ गहकिलो कुरा लाग्यो!

Shirish,

अन्तर्वार्ताकारले फरक प्रश्न त सोधेका हुन्, तर त्यो फरकको निम्ति फरक भएको लाग्यो मलाई । राम्रो अन्तर्वार्ताकारले अन्तर्वार्ताकृतलाई अलमल्याउने काम गर्दैन, केवल खुल्ने र खोल्ने अधिकतम सहज वातावरण बनाईदिन्छ र उपलब्ध समय भित्र बढी भन्दा बढी कुरा धुत्छ । कतिपय प्रश्न र उत्तर जानकारीमूलक छैनन् । बाँकी चाही राम्रै लागे ।

केही विशेष लागेका उक्तिहरु:

“यथार्थमा भन्ने हो भने जीवनमा मानिसले गुमाउने भन्ने कुरा त केही नै हुदैन । जहिले पनि नयाँ कुराको प्राप्ति मात्र भइरहेको हुन्छ ।”

खास त्यही नै त होईन तर गुमाउँदा जे प्राप्त हुन्छ (अनुभव, अर्को अवसर, परिवर्तन आदि) त्यसलाई एक्नलेज गर्ने गर्न सकिन्छ ।

“राधा आफैं एउटा 'प्रेम-तत्त्व' हो, जो संगीतमय छ, एकान्तीय छ ।”

मलाई विशेष लागेको शब्द “एकान्तीय” हो । Private अर्थी । Love is private भनेका त होलान् नि ।

*** *** *** *** *** *** ***

Birkhe-jyu,

त्यो शेर संयोगार्थमा त मन परेको होईन होला । कि हो ? चन्द्रमालाई घर भित्र्याईसकेका हुनाले सोधिहालेको । तर मलाई पनि मन पर्ने शेर हो त्यो, वियोगार्थमा ।

एउटा अर्को पुरानो शेरको सम्झना आयो । किर्तिपुरका दिनहरुमा छ्याङ-सभामा सुनाईन्थ्यो यस्ता शेरहरु:

खोजिदेऊ न मलाई हतियार यस्तो एउटा

यी अनिंदा रातहरु एक्लै बसी काट्न सकुँ

Nepe

*** *** *** *** *** *** **

अन्त्यमा कृष्ण धरावासीको तस्वीर ।

Interesting discussions on this thread. Thanks Shirish ji for posting link on other thread.

Interesting matrai Vivash jee ?

Nepe ko ghazal khatara lagena ?

There is almost always some deeper meaning (sometimes philosophical that I have hard time grasping) associated with each stanza (even words) of Deepak ji's ghazals. I was trying to figure out the meanings and could not do it during the time I had to be able to appriciate it. Still studying...this may be 5th time I am reading it..I have started to related to my own expriences now and enjoying it in the process..It sounds excellent event if we take it on its face value so here comes..

Wah! Wah!!

-ViVashMe

कृष्ण धरावासी
मुक्तिका सपनाहरू

मुक्तिका सपनाहरू सब बेकार हुन्
मानिसहरू एक-एकवटा आस्थाको कीलोमा कैद छन्।
एउटै रामलाई मर्‍यादापुरुष बनाउनका निम्ति
भक्तहरू रामभित्रको हराम देख्न अर्समर्थ छन्।
ओ सिर्द्धार्थ गौतम⁄
ओ एडोल्˚ हिटलर⁄
ओ जडभरत⁄
कहा“ छ मानिसको मुक्ति˚ल-
कहा“ हो यो आस्थाको धरातल-
जसमा टेकेर मानिसहरू एउटा विश्वासको ˚ल ˚ल्दछन्।
'भरि त मानिस आ˚ूलाई सम्भाल्नै व्यस्त छ
जीवनभरि त मानिस आ˚ूलाई बचाउनै व्यस्त छ
आवाजभरि त मानिस आनै वेदना कहन विवश छ
गतिभरि त मानिस आनै आकाङ्क्षा दौडन विवश छ
˚ेरि कहिले ऊ आस्थाको उकालो चढ्ने हो-
˚ेरि कहिले ऊ मुक्तिको बिपना देख्ने हो-
मानिस त मानिसकै त्रासमा डुबेको छ
यी '' सङ्गीतमय स्वरहरू सब बेकार छन्
मानिस आनै वेदनाको रोदनमा कैद छन्।
आदर्शहरूबाट एक-एकवटा खोल सापटी लिएर
दुष्टहरू पनि भक्तको समीप पुगे
एउटा-एउटा विıोहले
स-साना प्रशंसाहरूबीच शिर झुकायो
सत्ताका नङ्ग्रामा सुन्दर अनुहारहरू पनि विकृत बने
मानिसले आ˚ूलाई आकाश बनाउन खोज्दाखोज्दै
उसको लक्ष्य सबै बेकार भयो
मानिस आनै अनुहारमा कैद छ।
मानिस ˚ुल्दै, ˚ल्दै, पाक्दै र झर्दै गयो
भूगोलका प्रत्येक दूरीमा आना पाइला राख्दै गयो
दासहरू मालिक भए, मालिकहरू दास
दासता झन्-झन् ''' भयो।
मालिकहरू मुक्तिको सपना लिएर आउ“छन्
मालिकहरू मर्यादाको उपदेश बोकेर आउ“छन्
मालिकहरू आस्थाको कीलो गाड्दै आउ“छन्
र मानिसहरू क्रमशः दास हु“दै जान्छन्
मुक्तिको सपना देख्दै जान्छन्
भक्तको मर्यादा पालन गर्दै जान्छन्
आदर्शको अर्थ केलाउ“दै जान्छन्
ऐतिहासिक दासहरूभन्दा
महान् दास हुने यस होडबाजीमा
मानिसहरू आनै प्रतिबद्धतामा कैद छन्।
चियाको बोट
उच्चता हरेकको आकाङ्क्षा हो
अग्लो हु“दै जान पाउनु हरेकको हक हो
तर निरन्तर भा“चि“दै, निमोठि“दै
होचि“दै रहनु, होचिई नै रहनु
जीवनको रूप भएको छ।
जति पाउलिए पनि
जति मुना पलाए पनि
जति नया“-नया“ टुसा हाले पनि
क्रूर नङ्ग्राहरूले निमोठि“दै जानुपर्ने
हरेक पल्टको आकाङ्क्षा ˚ा“डि“दै जानुपर्ने
आनो अनुकूल केही हुन नसक्ने
सधै“ अरूकै अनुकूल भइदिनुपर्ने
यो चियाको बोट जसले किन छ जिन्दगी-
यो चियाको बोटझै“ किन कुण्ठित छ जिन्दगी-
आ˚ै मर्न पनि नसकिने
˚ेदै लगाएर कोही ढाल्न पनि नआउने
जहिले पनि प्राण मात्र राखेर
˚ेरि ँबौरी-बौरी’ भनिरहने
क्रूरहरूका बीच नमर्नुकै कारणले
चियाको बोटझै“ किन विवश छ जिन्दगी-
त्यो प्यारो म,
समयको सारथि हुनुपर्‍यो
यद्यपि अब म यो जटिल र कालो नाटक गर्दिन“
म चियाको बोट हुन सक्दिन“
शोषणको विरोधमा लेखिएका पुस्तकहरू
एउटा देशजत्रो दराजमा पनि '''
अन्यायको विरोधमा मर्नेहरूको चिहान
एउटा महादेशजत्रै भूमिमा पनि अट्दैनन् होला
तर पनि यसलाई
न इतिहास दोहोरिएको भन्नु
न भविष्य नि˚निएको
किन यो समय सधैं वर्तमानझैं लाग्छ
कुनै परिवर्तनविहीन, कुनै अभिलाषाविहीन
मलाई चियाको बोटस“ग विरोध छ
म जसरी भए पनि एक दिन
कल्पवृक्ष नै हुन्छ झा“गिन्छु
निहुरिनु नै परोस्, बरु मन्जुर छ
सिमल हुन नसके बा“सै सही
तर म अग्लो हुन्छु-हुन्छु।
सयौ वर्षेखि एकै ठाउ एउटै बारीमा
˚ा“डिरहेछन्, निमोठिरहेछन्, मुन्टो चु“डिरहेछन्
कहिल्यै आकाश हर्ेन नदिई मुन्टो चु“डिरहेछन्
र भन्छन्(
चिया संसारप्रसिद्ध पेय सबैको प्यारो हो !