।६।
भोकले पुरेको पेट नराम्रोसंग पोल्दै थियो र शरीरका सारा जोर्निहरु लगभग जड् भएका थिए।
दिउँसो केहि खान पाइने आशा दिउँसै मरेको थियो जब रिट्ठेले बारी अल्छि गरेर जोतेको आरोप लाएको थियो र उसले देखाएको पाटो नसकाए
बेतको लट्ठीले पिँडुल्ला ठोक्ने धम्की दिएको थियो।
घर गए पनि घरमा पिठो थिएन र बिस्टे बुढालाई आज पनि सञ्चो नभएको भए पिठो पिनेर ल्याऊन पनि सक्दैनथे।
"कता गएर के खाने होला पर्भु!"
भोकले आक्रान्त पुरे पिँडुल्लाको मयल माड्दै सोच्न थाल्यो।
उलाई सिमीको याद आयो!
"केहि राखिदिएकी होली त मलाई?"
उसले मनमनै प्रश्न गर्यो र पिँडुल्लामा पानी खन्याऊन थाल्यो।
सिमि र पुरे संगसंगै हुर्किएका थिए।
दुवैका हजुरबाहरु एक अर्काका साथि थिए र दुवैको मनमा एक अर्का प्रती धेरै कंचन माया र श्रद्धा थियो। पुरेको दुखमा सिमी आहत हुन्थिन भने
सिमी खुसि हुँदा पुरेको संसार उज्यालो हुन्थ्यो।कयौँ पटक, आफूले खाने भाग सिमिले पुरेलाई लुकाएर राखिदिएकि हुन्थिन् र पुरे भोकै साहुको काम गरेर फर्केको रात, सिमिले पुरेलाई सुटुक्क लुकाएको भाग दिन्थिन्। यी दुईबिचको माया केटाकेटि अवश्थादेखि नै यतिकै गाढा थियो। यौवनावश्थाले यि दुईको मायामा कुनै फरक ल्याएको थिएन वा यौवनावश्थाको माया महशुस गर्न यिनिहरुलाई थिचिराखेको गरिवी, भोक र बेफुर्सदीले कहिल्यै फुरसद दिएको थिएन।
पुरेलाई भोक र थकाईको तीव्र अनुभव भयो।
उसले आफूले लगाईराखेको भोटो खोलेर गोठमाथी राख्यो र पानीले आफ्नो पाखुरा र छाति भिजायो।
आफ्ना दुवैहात दुईतिर फिँजाएर आकाशतिर हेर्यो र दुवै आँखा चिम्लियो।
उसलाई हल्का थकाई मरेको आभाष भयो।
पानीले भिजेको शरिरको भागमा मन्द मन्द बहेको हावाले हल्का हान्दै जाँदा उसलाई लागेको थकाई कम हुँदै गएको महशुस गर्दै थियो पुरे।
पुरेलाई कतै केहि सरसराहट वा केहि आवाज सुने जस्तो लाग्यो।
पुरेले आवाजको दिशामा हेर्यो र अवाक भयो।
गोठको खामोनेर शबु उभिएकि थिइन र अपलक उसैलाई हेर्दे थिइन्।
शबुको लामो कपाल खुलेको थियो र टाउकाको दुबैतिरबाट छरिएर दुबै कुमबाट तल नागबेलि परेका थिए। आफ्ना दुबै हात सिधा तल झारेर
अवाक मुद्रामा एकोहोरो पुरेलाई हेरिरहेकी शबुको मुटुको धड्कन बढेको कुरा शबुको शरिरका उतार-चढावले साससंगै चलायमान हुँदै दिँदै थिए।
शबुका ठूला गहिरा आँखा र अलिकता खुलेको ओठले पुरेसंग आँखा जुधेर शबुको शरिरमा भरिएको रोमांच बयान गर्दैथिए।
पुरेले चाहँदा नचाहँदै पनि शबुबाट आँखा हटाऊन सकेन।
एक पललाई खै के भयो कुन्नि पुरेले सम्पूर्ण थकाई र भोक बिर्सियो।
अचानक शबुले केहि झुकेर धोतीको सप्को उठाईन र शरिर छोपिन्। केहि लजाए जस्तो गरिन् र पुरेतिर हेरेर मुसुक्क हाँसिन्।
जवाफत: उसले पनि ओठमा मुस्कान ल्यायो।
उसले महशुस गर्यो मुस्कुराऊनलाई ओठ चलाऊन पनि उसलाई कति गाह्रो हुँदैथियो। किन हुँदैथियो उसले थाहा पाएन।
पुरेले हत्तपत्त भोटो झिकेर लगायो र सिधा उभियो।
शबु अब एक हातले गोठको खामो समातेर केहि बाङ्गिएर उभिएकि थीईन्।
पुरेलाई यस अवश्थामा शबु झन अद्वितिय राम्री लाग्यो।
"हे भगवान के भा' होला मलाई!"
पुरे अचम्भित हुँदै मनमनै बोल्यो।
शबु फेरि हाँसिन् र अब उनि धेरै सम्हालिएकी देखिन्थिन्।
पुरे यथार्थमा आयो।
"पुरे है नाउँ?"
शबुले मुस्कुराउँदै सोधिन्।
"हजूर"
पुरेले शुष्क स्वरमा उत्तर दियो।
"मेरो घर यि यईँ हो!"
शबुले हातले आफ्नो घर देखाउँदै हँसिलो मुद्रामा भनिन्।
पुरे अब धेरै सम्हालिएको थियो।
"म चिन्छु तपइँलाई, रिट्ठेदाईको बैनि हइन तपईँ?"
पुरेले नम्र भएर भन्यो।
"सउतेनी बइनि!"
शबुले मुख केहि अमिलो बनाएर उत्तर दिईन्।
"किन तपाईँ भन्नु पर्या होला यो मान्छेलाई,शबु भने हुन्छ!"
शबुले हातले समातिराखेको गोठको खामो कोतर्दै भनिन्।
"तर..."
पुरेले केहि भन्न खोज्दै थियो, शबुले केहि सम्झेको जस्तो गरिन र सिधा पुरेको आँखामा आँखा गाडेर सोधिन्-
"हाम्रो घर हेर्छौ?"
पुरे केहि बोल्नै सकेन।
यो सबै के हुँदैथियो पुरेले बुझ्न सकेन। रिट्ठेको बहिनीसंग बोल्नु आफैँमा एक डरलाग्दो कुरा थियो उसको लागि, र त्यसमाथि घर हेर्न जाने कुरा गर्दैथिईन शबु। तर ऊ बिरोधको एक शब्द पनि निकाल्न सकिरहेको थिएन।
शबु यताउता हेर्दै निकै सतर्कताकासाथ पुरे तिर बढिन्।
घाम अब पुरै डुबिसकेको थियो र केवल नाम मात्रको उज्यालो बाँकि थियो। जताततै झ्याऊकिरीको किरीकिरी आवाज शुरु भैसकेको थियो।
ऊ अवाक् हेर्दै थियो, शबु उसको धेरै नजिक आईपुगिन्।
लगभग पुरेको कानैनिर मुख लगेर भनिन्-
"हाम्रो घर हेर्न हिँड न!"
पुरेको नाकमा एउटा गन्ध छिर्यो,नारीगन्ध!निकै मिठो र मोहक गन्ध लाग्यो पुरेलाई!उसलाई लाग्यो ऊसको सम्पूर्ण शरिर यो गन्धतिर तानिँदै छ!
फेरि केहि बोल्न सकेन।
"हाम्रो घर..हिँड"
शबुको आवाज फेरि पुरेको कानमा आयो र पुरेले महसुस गर्यो शबुका नरम हातले उसको हात समातेको।
उसलाई आफु कुनै निद्रामा परेको जस्तो अनुभव भयो।
उसले थाहा पायो,शबुले उसको हात समातेकी छिन र केहि बोल्दैछिन् तर उसले केहि बुझेन। उ शबुसंग उनको घरतिर यन्त्रवत् तानिँदै थियो।
रात पुर्ण रुपमा परिसकेको थियो।
अलिक पर पानी महलमा कुकुर एकोहोरो भुकेको आवाज आईरहेको थियो।
शबुको घरभित्र छिर्दा छिर्दै पुरे यथार्थमा आयो।
शबुले कुन्नि के भन्दै थिईन् पुरेले बुझेन। उसलाई डरले सताउन थाल्यो। ऊ रिट्ठेको बहिनिसित राति एक्लै रिट्ठेको घरभित्र थियो।
उसको शरिरमा एक कम्पन आयो।
"हे दैव किन आएँहुँला म यहाँ?"
पुरेले मनमनै भन्यो।
"कति काम गर्न सक्छौ तिमी?"
शबुले पुरेको पाखुरामा आफ्ना औँलाले स्पर्श गर्दै भनिन्।
पुरेको नाकमा फेरि उहि गन्ध व्याप्त भयो जसले उसलाई यहाँ घरभित्रसम्म तानेर ल्याएको थियो।
पुरे शबुबाट अलि पर गयो।
फेरि यथार्थमा फर्कियो।
के गर्ने के नगर्ने, पुरे सोच्नमा मग्न भयो।
शबु भर्खरै आफ्नो सामुन्नेबाट अलि पर सरेको पुरेलाई हेर्दै थिइन्।
पुरेको मुखबाट पुरेले नै थाहा नपाई बोलि निस्कियो-
"यहाँ...क् केहि खानेकुरा पाईएला?"
पुरेको प्रश्न सुनेर शबु एक पललाई अचम्ममा परिन् र तत्कालै उनको मुहारमा पुरेप्रती दया र माया भरिएको देखियो।
"भोक लागिरा' छ?
अत्यन्त प्रेमपूर्वक शबुले सोधिन्।
दयनिय आँखा बनाउँदै पुरेले सहमतीमा टाउको हल्लायो।
शबु पुन: पुरे भएतिर आईन् र मायाले दाहिने हातको हत्केलाले पुरेको बायाँ गालामा स्पर्श गर्दै भनिन्-
"पर्ख म ल्याईहाल्छु"
यति भनेर शबु कुनै कोठातिर लागिन् शायद भान्सा होला।
पुरेलाई लाग्यो उसको बायाँ गालामा शबुको मिठो स्पर्शको चिन्ह टाँसिएको छ।
उसले आफ्ना हातका औँलाहरु गालामा चलायो र अघिको गन्ध याद गर्यो।
"के भईरहेको छ पर्भु?"
उसले मनमनै भन्यो।
हातमा चरेसको थालभरि च्यूरा र खै के केका हुन् तरकारिहरु लिएर शबु आईपुगिन्।
अब पुरेलाई अर्को गन्ध आऊन थाल्यो; भोजनको गन्ध।
यो गन्धको तीव्रता अघिको गन्ध भन्दा बढि रहेछ। अघिको गन्धमा पुरे गन्धसित बिस्तारै चलेको थियो तर अहिलेको गन्धतिर पुरे लगभग झम्टियो। थाल शबुको हातबाट लगभग खोसेर भुईँमा राख्यो र पँलेटी कसेर कतै नहेरि कपाकप तरकारि र च्यूरा चपाऊन थाल्यो।
शबु एकटकले पुरेले खाएको हेर्न थालिन्।
दिनभरीको भोको, विवश र कर्मठलाई भोजनको भोक सबैभन्दा ठूलो थियो।
पुरे दुबै बङ्गाराबाट चपाउनमा व्यस्त थियो।
शबुलाई हेर्दा हेर्दै पुरेप्रती असिम माया उमडिएर आयो।
"पानी ल्याइदिन परो नत्र अड्काऊला फेरि बिचरोले!"
मनमनै बोल्दै शबु पानी लिने मनसायले भान्सातिर लागिन्।
बाहिर ढोकाका कसैले ढक ढक गरेको सुनियो।
भान्सातिर लागेका शबुका पाइला जड् बने।
च्यूरा चपाईराखेको पुरे मुर्तिवत् अडियो!
दुबैके एक अर्कालाई आत्तिँदै प्रश्नवाचक दृष्टीले हेरे।
ढोकामा फेरि एकपटक कसैले ढकढकायो!
Last edited: 29-Jun-11 04:18 PM
